در کنج دلم عشق کسي خانه ندارد
کس جاي در اين خانه ويرانه ندارد

دل را به کف هر که دهم باز پس آرد
کس تاب نگهداري ديوانه ندارد

گفتم مه من از چه تو در دام نيفتي ؟
گفتا چه کنم دام شما دانه ندارد

در بزم جهان جز دل حسرت کش ما نيست
آن شمع که مي سوزد و پروانه ندارد

در انجمن عقل فروشان ننهم پاي
ديوانه سر صحبت فرزانه ندارد

تا چند کني قصه ی اسکند و دارا
ده روزه عمر اين همه افسانه ندارد

از شاه و گدا هر که در این میکده ره یافت
جز خون دل خویش به پیمانه ندارد

پی نوشت: تا الان آهنگ سنتی به این خوشکلی فکر نکنم شنیده بودم بابا! ای ول به سالار عقیلی با این آلبوم مایه ی نازش که واقعا قشنگه. امروز خواستم به یکی بگم دوستی با شما برام مایه ی افتخاره. گفتم مایع افتخاره. پنج دقیقه بعد دوزاریم افتاد. آخه تو چت بود. سوتی اینجوری داده بودی؟!  شاید خودشم بیاد این و بخونه الان... هه